W czasie jazdy nie powstają koleiny. A podczas skoków w miejscu odskoku, jak i przy lądowaniu nie pojawiają się dziury, co zapewnia większe bezpieczeństwo przy kolejnym skoku. Oprócz tego zostaje utrzymana odpowiednia wilgotność. Tak zrobione podłoże zapobiega unoszeniu się piasku z pod końskich kopyt i eliminuje kurz unoszący się podczas jazdy.
Dla koni występujących w zawodach i pokazach organizowanych w Stadninie Hubertus mamy przestronne boksy. Do użytku gości oddajemy również przestronny parking na auta, przyczepy i koniowozy. Parkur (tor konkursowy) – w jeździeckich skokach przez przeszkody ogrodzony plac na świeżym powietrzu lub w hali, na którym ustawia się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń i jeździec muszą pokonać w określonej kolejności i czasie.
Parkur może być ćwiczebny lub konkursowy. Tor ćwiczebny może być ustawiony na zwyczajnym placu ujeżdżalni, a dostosowuje się go do potrzeb szkolonych jeźdźców czy koni. Parkur konkursowy powinien odpowiadać przepisom związków jeździeckich (w Polsce jest to PZJ). Ustawia się go na placu obramowanym szrankami lub w dużej hali; w bliskim sąsiedztwie powinien znajdować się drugi plac do rozprężenia koni (czyli rozgrzewki).
Na parkurze konkursowym jeździec i koń oddają zazwyczaj około 12 skoków na przeszkodach pojedynczych i złożonych. Na parkurze może pojawić się również przeszkoda wodna. Ilość, wysokość, szerokość oraz rozmieszczenie przeszkód, wpływające na poziom trudności parkuru, zależą od klasu konkursu. Długość trasy przebiegu liczy się od wskaźnika startu do wskaźnika końcowego (celownika).
Przed rozpoczęciem konkursu skoków, jeźdźcy wchodzą na parkur i oglądają go "z ziemi", aby zapoznać się z przebiegiem trasy oraz ewentualnymi trudnościami.